W rezerwacie Tangkoko na północno-wschodnim krańcu indonezyjskiej wyspy Sulawesi (Celebes), a także na mniejszych sąsiednich wyspach.
Lokalnie znany jako yaki lub wolai, jego skóra i bezwłosa twarz są, z wyjątkiem niektórych białych włosów na ramionach jest całkowicie czarna. Niezwykłe wśród naczelnych jest to, że ma uderzające czerwonawo-brązowe oczy. Charakteryzuje się kępką długich włosów lub grzebienia na czubku głowy. Ma wygląd „małpopodobny” ze względu na prawie nieistniejący, niewidoczny, szczątkowy kikut ogona o długości zaledwie około 2 cm. Przy całkowitej długości ciała od 44 cm do 60 cm i wadze od 3,6 kg do 10,4 kg, jest to jeden z mniejszych gatunków makaków. Jego oczekiwaną długość życia na wolności szacuje się na około 15-20 lat.
W rezerwacie Tangkoko na północno-wschodnim krańcu indonezyjskiej wyspy Sulawesi (Celebes), a także na mniejszych sąsiednich wyspach.
Makak czubaty jest dziennym mieszkańcem lasów deszczowych. Głównie lądowy, spędza ponad 60% swojego dnia na ziemi gdzie szuka pożywienia. Śpi na drzewach w towarzystwie innych makaków.
Żyje zwykle w grupach liczących od pięciu do dwudziestu pięciu zwierząt, a czasami w grupach liczących do siedemdziesięciu pięciu zwierząt. Mniejsze grupy mają tylko jednego dorosłego samca, podczas gdy większe grupy mają do czterech samców. Jednak dorosłe samice zawsze przewyższają liczebnie dorosłych mężczyzn o około 4:1. Młode dorosłe samce są zmuszani do opuszczenia swojej grupy urodzeniowej po osiągnięciu dojrzałości, czasami tworząc grupy kawalerskie przed szukaniem połączenia z istniejącą grupą dorosłych mieszanych płci. Komunikacja składa się z różnych dźwięków i gestów; takie jak prezentacja długich zębów z grymasem, wyraźny gest groźby.
Makak czubaty jest owocożerny, 70% jego diety składa się z owoców. Zjada również liście, pąki, nasiona, grzyby, małe ptaki i ptasie jaja, owady (takie jak chrząszcze i gąsienice), robaki, ślimaki i okazjonalnie małe jaszczurki lub żaby.
W niektórych obszarach występowania jest zjadany przez tubylców. Istnieją obszary, które zamieszkuje i są one objęte ochroną prawną. Chroni go również Międzynarodowa Konwencja CITES.
Gatunek ten jest poważnie zagrożony wyginięciem i objęty europejskim programem hodowlanym EEP. ZOO Wrocław prowadzi hodowlę tego gatunku.