Nasze rysie, Pandora, Orkan, Juno i Czarka, nie opuszczają się na krok godzinami. Ryś nie jest do końca samotnikiem – to pewien mit. Choć poluje w pojedynkę, spotyka się z innymi osobnikami także w naturze. W Polsce najwięcej rysi, bo szacunkowo około 200, żyje w Bieszczadach. Kilkaset lat temu swoim zasięgiem obejmowały cały kraj. Działalność człowieka i ograniczenie naturalnej przestrzeni życiowej znacznie ograniczyły populację rysi, dlatego wciąż ważna jest ich ochrona gatunkowa. Dziś można je spotkać w coraz większej liczbie miejsc na polskich nizinach i nie są już kojarzone wyłącznie z górami.

Co ciekawe, wypuszcza się rysie w województwie zachodniopomorskim. Do tamtejszego ośrodka w Jabłonowie powędrował także jeden z naszych rysi, skąd został wypuszczony do tamtejszych lasów, czyli reintrodukowany – wprowadzony na teren dawnego występowania. Populacja karpacka, która ma wyraźniejsze cętki nie jest więc jedyną, jak się powszechnie myśli, a część rysi żyje także na nizinach. W naturze niezwykle rzadko udaje się zobaczyć rysia, ze względu na wrodzony lęk przed człowiekiem i doskonały kamuflaż.

Wilki to zwierzęta lasów, zamieszkujące północną półkulę Ziemi, o jednym z największych zasięgów występowania wśród wszystkich dużych ssaków na świecie. Żyją w całej Polsce, a mitem jest, że można je spotkać jedynie w górskich rejonach kraju. Spotkania z tymi zwierzętami są rzadkie, ale nie należy się ich obawiać. Wilk ma wrodzony lęk przed człowiekiem, a gdy nas spotka, pójdzie sobie, jeśli nie jest niepokojony. Wilki potrafią bronić młodych, nawet przed niedźwiedziem, ale nigdy nie mają takiej odwagi w stosunku do człowieka. Zostały okryte złą sławą jako groźni dla nas drapieżnicy, co doprowadziło do zmniejszenia ich populacji.

Wilki, które z pozoru tak bardzo przypominają nasze domowe psy, są jednymi z ważniejszych zwierząt naszego ekosystemu. W naturze kontrolują populacje innych zwierząt wybierając najsłabsze i chore zwierzęta, co wpływa na poprawę stanu zdrowia ich ogółu. Wilk nigdy nie doprowadza do całkowitej zagłady danego gatunku na swoim terenie i naturalnie reguluje liczebność roślinożerców.

Celem utrzymywania wilków w ogrodach zoologicznych jest przede wszystkim edukacja, tak by przestać się ich bać i móc je poznać i zrozumieć.