Najpopularniejsze zwierzę w zoo, czyli… kapibara
Najpopularniejsze zwierzę we wrocławskim zoo to wcale nie słoń, żyrafa czy tygrys, a… kapibara. Kojarzy ją każde dziecko, a spośród wszystkich gatunków na stronie internetowej zoo, internauci najczęściej szukają właśnie informacji o kabiparach.
Stąd ta wielka popularność? Kapibary stały się hitem w internecie wśród dzieci. Prawdziwą furorę robią filmiki z kapibarami na TikToku. Choć do końca znamy źródło tego fenomenu, cieszymy się wzrostem zainteresowania tym gatunkiem, bo możemy nauczyć o nim czegoś więcej.
Dzieci najczęściej pytają właśnie o kapibary i doskonale wiedzą, co to za zwierzęta. Rozpoznają je z daleka i są bardzo podekscytowane, gdy mogą je zobaczyć na żywo.
Monika Bielec z Wydziału Edukacji, która oprowadza grupy po zoo, najczęściej dzieci.
Kapibara jest największym współcześnie żyjącym gryzoniem. W naturze żyje w Ameryce Południowej. Nasze stado składa się z 3 osobników: mamy i młodego osobnika oraz samca, samotnika Hansa. Bardzo łatwo go rozpoznać, bo zawsze trzyma się na uboczu i nie jest skłonny do zabaw z resztą stada. Taki już jego urok. Z powodzeniem rozmnażamy kapibary we wrocławskim zoo i latem mieliśmy ich urocze stadko. Gatunek ten bierze udział w wymianie gatunkowej, która ma na celu ich ochronę, dlatego młode osobniki wyjeżdżają do innych ogrodów zoologicznych.
Wybredny zjadacz trawy i… kupy oraz pies-przewodnik
Kapibara żywi się głównie trawami, roślinnością wodną (hiacynty wodne), nasiona, a niekiedy owoce, kora młodych drzew. Jest bardzo wybredna. W porze deszczowej 75% jej diety stanowi od 3 do maksymalnie 6 rodzajów roślin. Gatunek ten jest koprofagiem – zjada własne odchody, aby maksymalnie wykorzystać składniki pokarmowe (białka i witaminy) oraz uzupełnić florę bakteryjną.
Nazwa kapibara w języku plemienia Tupi tłumaczona jest jako „zjadacz trawy (cienkich liści)”. Z kolei jej łaciński odpowiednik Hydrochoerus hydrochaeris (świnia wodna) to wynik osiemnastowiecznej pomyłki uczonego Linneusza, który zaliczył ją do rodziny świniowatych. Kapibary to gryzonie, które łatwo się oswajają i bywają trzymane przez lokalnych mieszkańców. W Gujanie oswojona kapibara pełniła „psią” funkcję przewodnika osoby niewidzącej.
Największy gryzoń na świecie
Kapibara jest największym współcześnie żyjącym gryzoniem. Paleontolodzy podają tylko dwa wymarłe już dawno gatunki, które były większe od kapibary. Długość ciała zwierzęcia dochodzi do 130 cm, ogon jest krótki, szczątkowy, a wysokość w kłębie to 40 -50 cm, natomiast masa ciała waha się w granicach 40 -65 kg. Kapibara charakteryzuje się krępą budową ciała, posiada dużą głowę o tępo zakończonym pysku i małych uszach. Narządy zmysłów kapibary: oczy, uszy i nozdrza znajdują się na wierzchu głowy. Jest to przystosowanie do zanurzania się pod wodą. Przednie kończyny kapibary zakończone są 4 palcami, natomiast tylne są trójpalczaste. Palce połączone są błoną pławną. Gruba warstwa tłuszczowa zapewnia dobrą pławność- czyli sprawne poruszanie się w wodzie. Rozmieszczenie uszu, oczu i nozdrzy umożliwia kapibarze obserwację otoczenia przy pełnym zanurzeniu.
W niektórych regionach Ameryki Południowej mięso kapibar jest spożywane w czasie postu, ponieważ̇ w XVI wieku zostały uznane przez ówczesnego papieża za … ryby. Ciało kapibary porasta rzadka, szorstka sierść o barwie jasnobrązowej na grzbiecie i żółtawej na brzuchu. Samce mają na pysku gruczoły zapachowe, z których w okresie godowym wydziela się żółtawa ciecz pachnąca piżmem, jej zapach ma zwabić samicę.
Gatunek ten ma szeroki zasięg, który obejmuje tereny na wschód od Andów. Gryzoń ten spotykany jest w Kolumbii, Wenezueli, Ekwadorze, Peru, Gujanie, całej Brazylii, wschodniej Boliwii, Paragwaju, Urugwaju oraz północno-zachodniej i wschodniej Argentynie. Kapibara zamieszkuje nizinne siedliska w pobliżu wody (rzeki, jeziora), mokradła, słonawe rozlewiska, bagna, sezonowo zalewane sawanny, tereny trawiaste, lasy tropikalne. Może też być hodowana na fermach. Gatunek ten preferuje też tereny, na których pasie się bydło. Miejsca te są nie tylko zasobne w wodę i pożywienie, ale również bezpieczne – drapieżniki są odganiane są przez człowieka.
Czytaj więcej: Kapibara w indeksie ZOO Wrocław